ای مرغ آشیان وفا خوش خبر بیا
با ارمغان قول و غزل از سفر بیا
پیک اُمید و باش و پیام اور بهار
همراه بوی گل چو نسیم سحر بیا
زان خرمن شکفته جانهای آتشین
بر گیر خوشه ای و چو گل شعله ور بیا
دوشت به خواب دیدم و گفتم خوش آمدی
ای خوشترین خوش امده بار دگر بیا
چون شب به سایه های پریشان گریختی
چون آفتاب از همه سو جلوه گر بیا
در خاک و خون تپیدن این پهلوان ببین
سیمرغ را خبر کن و چون زال زربیا
ما هردو دوستان قدیمیم ای عزیز
این صبرتا نرفته زکف چون ظفر بیا
بشتاب نا گزیر که دیر است وقت پیر
ای مژده بخش بخت جوان زودتر بیا
این روز گار تلختراز زهر گو برو
یعنی به کام سایه شبی چون شکر بیا
هوشنگ ابتهاج (ه.الف.سایه )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر